Sobota, 20 kwietnia 2024, Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha PL EN | |

 

APLIKACJA MOBILNA


aplikacja mobilna

 

aplikacja android
aplikacja iOS

Łopatologia stosowana czyli o popularyzacji archeologii ksiąg kilka - wykład Agnieszki Krzemińskiej na WA UAM

Łopatologia stosowana czyli o popularyzacji archeologii ksiąg kilka  - wykład Agnieszki Krzemińskiej na WA UAM

Szanowni Państwo,

W imieniu Przewodniczącego Komisji Archeologicznej przy poznańskim oddziale PAN prof. A. Marciniaka serdecznie zapraszamy na wykład pt. 'Łopatologia stosowana czyli o popularyzacji archeologii ksiąg kilka', który wygłosi Pani Agnieszka Krzemińska z Działu Naukowego Tygodnika Polityka.

Wykład odbędzie się 13 czerwca 2022 r. (poniedziałek) o godz. 14.00 w sali im. J. Kostrzewskiego (1.43) w Collegium Historicum, Wydział Archeologii UAM, ul. Uniwersytetu Poznańskiego 7, 61-614 Poznań. 

 

Abstrakt

Jak pisać i opowiadać o archeologii, by zainteresować szeroką publiczność, ale nie namawiać jej do poszukiwania skarbów na własną rękę? To zasadnicze pytanie, które zadaje sobie archeolog i z którym w jakimś momencie musi się zmierzyć. Odpowiedź na nie jest kluczowa w czasach gdy obowiązkowe wykopaliska są jak natrętna mucha dla inwestorów, a każdy może być „odkrywcą” skoro wykrywacz metali jest do nabycia w „Biedronce”. Moim zdaniem należy, ale nie tak jak robi to większość.

Księga I: Archeologia nie jest już tak seksi jak była w czasach gdy wyjazd zagranicę był czymś wyjątkowym, wykopaliska ekskluzywnym zajęciem, a znaleziska trafiały na „jedynki”. Czytelnictwo upada a zainteresowanie opinii publicznej jest bardzo niewielkie, więc media mainstreamowe nie wspominają o odkryciach, jeśli to w tonie przesadnej sensacji.

Księga II: Do tego wszystkiego wzorzec Indiany Jonesa pokutuje, przez co do dziś archeolog nie jest postrzegany jako badacz tylko odkrywca, a to zasadniczy błąd, bo umieszcza się go w jakiejś takiej na poły „szarej strefie” między przygodą a nauką. Ta pierwsza jest pierwszoplanowa, druga raczej w tle, dlatego należy skończyć z opowiadaniem o pracy archeologia jako przygodzie, tym bardziej, że ta jest coraz bardziej stechnicyzowana i mniej romantyczna.

Księga III: Jak o nich mówić i pisać czyli kilka sugestii z 20-letnieo doświadczenia, ale przede wszystkim cała „para” powinna iść w opowieść o przeszłości jaka jawi się na podstawie wyciągniętych lub odkrytych pozostałości, bez skupiania się na nich.

Księga IV: Gdzie, czyli w jakich środkach przekazu, by móc dojść do jak największego kręgu zainteresowanych.

Księga V: Kto powinien o tym mówić i pisać czyli o nieoddawaniu pałeczki dziennikarzom. 

Księga VI: Między nauką a popularyzacją czyli o nieoddzielaniu tych dwóch dziedzin gruba kreską.

Księga VII: Po co komu archeologia i czy archeologia może dziś jeszcze być seksi?