Sobota, 21 grudnia 2024, Imieniny: Honoraty, Seweryny, Tomasza PL EN | |

 

KONTAKT

INFORMACJA +48 61 852 82 51 muzarp@man.poznan.pl

REGULAMIN ZWIEDZANIA

PROCEDURA DOTYCZĄCA SYGNALISTÓW 

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH

OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH (RODO)

DEKLARACJA DOSTĘPNOŚCI CYFROWEJ

DEKLARACJA DOSTĘPNOŚCI CYFROWEJ APLIKACJI MOBILNEJ

DOTACJE CELOWE PRZYZNANE PRZEZ SAMORZĄD WOJEWÓDZTWA WIELKOPOLSKIEGO

OŚWIADCZENIE W SPRAWIE OCHRONY RADIOLOGICZNEJ

ZAMÓWIENIA PUBLICZNE

MUZEALIZACJA MATERIAŁÓW ARCHEOLOGICZNYCH Z POZNANIA I WIELKOPOLSKI

KLAUZULA INFORMACYJNA DOTYCZĄCA KANAŁU YOUTUBE MAP

JAK DOJECHAĆ

GODZINY OTWARCIA

Sezon szkolny (1 września do 30 czerwca)

WTOREK 9.00 – 16.00
ŚRODA 9.00 – 16.00
CZWARTEK 9.00 – 16.00
PIĄTEK 10.00 – 17.00
SOBOTA 11.00 – 18.00
NIEDZIELA 12.00 – 16.00

Навчальний сезон (з 1 вересня по 30 червня)

ВІВТОРОК 9.00 - 16.00
СЕРЕДА 9.00 - 16.00
ЧЕТВЕР 9.00 - 16.00
П'ЯТНИЦЯ 10.00 - 17.00
СУБОТА 11.00 - 18.00
НЕДІЛЯ 12.00 - 16.00

APLIKACJA MOBILNA

aplikacja mobilna

 

aplikacja android
aplikacja iOS
  1. Home
  2. Aktualności

Herby, rody i rodziny - publikacja po XIV Festiwalu w Lądzie w wersji pdf

Herby, rody i rodziny - publikacja po XIV Festiwalu w Lądzie w wersji pdf

PDF publikacji Herby, rody i rodziny

 

Wstęp

Od najdawniejszych czasów ród i rodzina stanowią naturalne środowisko rozwoju człowieka, począwszy od jego narodzin aż do śmierci. Zasadnicze znaczenie odgrywają w nich więzy krwi, jak też związki krewniacze, powstające w wyniku mariaży czy też adopcji, a zatem różnych sposobów przyjmowania nowych członków do grup, uznawanych powszechnie za podstawowe komórki społeczne. Ich tożsamość była budowana na świadomości pochodzenia od wspólnego przodka, wiedzy o przeszłości rodu i jego dokonaniach, a także jednoczenia się wokół czytelnych znaków, często w postaci herbów i miejsc (gniazd i siedzib rodowych) ważnych dla tych zbiorowości ludzkich. Rody i rodziny tworzyły zespół wartości, obejmujący szacunek dla starszych oraz troskę o dzieci, obowiązek wzajemnego wspierania i niesienia pomocy słabszym, nakazywały lojalność wobec grupy i jej poszczególnych członków, wyznaczały ścisłe role dla mężczyzn i kobiet, ustalały normy życia małżeńskiego, zobowiązywały do tworzenia podstaw bytu materialnego, dbałości o ich przyszłość, zapewniały również ważne dla wszystkich poczucie bezpieczeństwa. Wartości wyniesione z życia rodzinnego okazywały się przydatne w życiu społecznym, politycznym i gospodarczym, sprawdzały się w budowaniu pomyślności większych zbio- rowości, które tworzyli mieszkańcy osad, grodów i miast, członkowie związków sąsiedzkich i plemiennych, a w dalszej perspektywie państwa i narody. Wielka rola rodzin nigdy się nie skończy, stąd też zrozumiała jest troska o ich zachowywanie. 

Od początku Festiwal Kultury Słowiańskiej i Cysterskiej w Lądzie ma charakter imprezy rodzinnej, dlatego taki wybór tematyki dla jego XIV edycji, zrealizowanej w 2018 roku, uznaliśmy za uzasadniony. W sposób oczywisty zdominowała ona program wykładów popularnonaukowych, których zbiór prezentujemy w niniejszej książce. Ich autorzy przedstawiali ją z perspektywy studiów nad średniowiecznymi źródłami pisanymi (Tomasz Jurek), słowiańskimi wierzeniami i obyczajami (Joanna Wawrzeniuk), a także poprzez pryzmat wyników wykopalisk archeologicznych (Jacek Wrzesiński) oraz badań antropologicznych (Alicja Budnik). obserwacje poczynione na różnych kategoriach źródeł, wymagających odpowiednich metod badawczych, pozwoliły prelegentom w wielu punktach osiągnąć podobne wnioski, w innych natomiast uzyskać cenne informacje, bez których obraz dawnej rodziny prezentowałby się niezwykle ubogo. Co ciekawe, niewiele odbiegał on współczesnego jej wizerunku, a i ówczesne emocje oraz więzi ją spajające są podobne do tych, które znamy obecnie. Ostatni z zamieszczonych w książce tekstów pozwala zgłębić zagadnienie herbów na najbliższym z możliwych przykładów, jakim jest klasztor pocysterski w Lądzie (Paweł Stróżyk). Ich przedstawienia znajdujemy bowiem nie tylko we wnętrzu kaplicy św. Jakuba, jednego z najcenniejszych zabytków sztuki średniowiecznej w Polsce, ale też w krużgankach oraz sali opackiej, stanowiącej jedno z festiwalowych miejsc spotkań z historią.

O herbach, rodach i rodzinach opowiadaliśmy także przy innych okazjach. Stały się one tematem wystaw („Herby wasze są znakami szlachectwa” oraz „Rodzice i dzieci w średniowieczu”) oraz warsztatów i zabaw edukacyjnych. Więzów rodzinnych szukaliśmy nawet w świecie zwierząt. Temu poświęcone były wykłady o tematyce przyrodniczej (Agnieszki Kazmierskiej oraz Doroty Kinast), a także wystawa fotograficzna Tomasza Skorupki. Rodziny nas nie zawiodły i podobnie jak w ubiegłych latach obecne były wśród publiczności, wykonawców oraz organizatorów Festiwalu. Były więc świadkami kilku pięknych wydarzeń artystycznych, wśród których wyróżniały się koncerty Karoliny Skrzyńskiej oraz zespołu „Przybył”, a także wykonanie XV-wiecznych „Kazań gnieźnieńskich” z udziałem Józefa Skrzeka (autora muzyki) i Beaty Makowskiej. Uczestniczyły także w wielu innych atrakcjach, wypełniających program XIV edycji festiwalu lądzkiego.

W kilkunastoletniej historii tej imprezy przeżyliśmy szereg rozstań i pożegnań. Różne koleje życia powodowały, że naszą festiwalową rodzinę opuszczały osoby, które wywierały pozytywny wpływ na organizację, kształt oraz niezwykły klimat lądzkich spotkań z kulturą średniowiecza. W ubiegłym roku po raz ostatni pracował z nami starosta słupecki Mariusz Roga. Trudno zapomnieć, ile zrobił dla tej imprezy i ile ona Jemu zawdzięcza. Za wszystko serdecznie dziękujemy i życzymy wszelkiej pomyślności oraz powodzenia w realizacji następnych wyzwań. Kolejnym smutnym wydarzeniem była konieczność rozbiórki repliki wczesnośredniowiecznego grodu słowiańskiego, wzniesionej w 2006 roku w pobliżu Ośrodka Edukacji Przyrodniczej. Obiekt ten przez wiele lat należał do największych atrakcji Lądu i stanowił rozpoznawalny w całej Polsce element festiwalowej scenerii. Niestety, zaniedbywany, z roku na rok popadał w coraz większą ruinę, a wszelkie próby jego ratowania spełzły na niczym. Teraz będziemy musieli się przyzwyczaić do jego braku w krajobrazie nad8 Michał Brzostowicz, Maciej Przybył, Jacek Wrzesiński warciańskiej miejscowości. Mimo to nasza lądzka rodzina trzyma się dobrze. Tak jak każda społeczność odznacza się labilnym charakterem – miejsca tych, którzy odchodzą zajmują inni, by kontynuować dzieło. Wszak i na nas przyjdzie kiedyś kolej. Wierzymy jednak, że ta rodzina trwać będzie dalej i dostarczy miłośnikom Lądu wielu radości oraz intelektualnych doznań.

 

 Michał Brzostowicz