Sobota, 27 kwietnia 2024, Imieniny: Sergiusza, Teofila, Zyty PL EN | |

 

JAK DOJECHAĆ


GODZINY OTWARCIA


Sezon szkolny (1 września do 30 czerwca)

WTOREK 9.00 – 16.00
ŚRODA 9.00 – 16.00
CZWARTEK 9.00 – 16.00
PIĄTEK 10.00 – 17.00
SOBOTA 11.00 – 18.00
NIEDZIELA 12.00 – 16.00

Навчальний сезон (з 1 вересня по 30 червня)

ВІВТОРОК 9.00 - 16.00
СЕРЕДА 9.00 - 16.00
ЧЕТВЕР 9.00 - 16.00
П'ЯТНИЦЯ 10.00 - 17.00
СУБОТА 11.00 - 18.00
НЕДІЛЯ 12.00 - 16.00

APLIKACJA MOBILNA


aplikacja mobilna

 

aplikacja android
aplikacja iOS

Nekropola z późnej epoki brązu Wartosław – Biezdrowo – Zakrzewo - Projekt dofinansowany przez MKiDN

Nekropola z późnej epoki brązu Wartosław – Biezdrowo – Zakrzewo - Projekt dofinansowany przez MKiDN

Kolejny projekt, na który Muzeum Archeologiczne w Poznaniu zdobyło dofinansowanie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego nosi tytuł:

 

Nekropola z późnej epoki brązu Wartosław – Biezdrowo – Zakrzewo

 

Celem zadania było wieloaspektowe i interdyscyplinarne opracowanie wyników badań prowadzonych na rozległym cmentarzysku ludności kultury łużyckiej w Wartosławiu, gmina Wronki (w literaturze: Wartosław-Biezdrowo-Zakrzew), od końca XIX wieku do roku 2009 w formie monografii.


Szczególne istotną rolę pełniły tutaj niepublikowane dotychczas materiały z badań ratowniczych prowadzonych przez Muzeum Archeologiczne w Poznaniu w 2009 roku. W takcie, których odkryto 82 obiekty grobowe, w tym unikatowy grób odlewnika z zestawem form odlewniczych, 50 naczyniami i kamiennymi narzędziami cyzelerskim. W ramach opracowania został wykonany szereg specjalistycznych analiz m.in. antropologiczne archeobotaniczne, archeozoologiczne, petrograficzne, metaloznawcze oraz datowania radiowęglowe. Uzyskane wyniki umożliwiły interpretację zarówno nowych, jak i archiwalnych materiałów z wzmiankowanej nekropoli, a także ich korelację z innymi cmentarzyskami ciałopalnymi ludności kultury łużyckiej.

Rozległa nekropola ludności kultury łużyckiej funkcjonująca w literaturze, jako Wartosław–Biezdrowo–Zakrzewo (obecnie Wartosław stanowisko nr 1, AZP 46–21 nr 33) od ponad stulecia jest przedmiotem badań archeologicznych. Początkowo, w końcu XIX i początkach XX wieku, skupiało uwagę głównie starożytników wielkopolskich, ale dzięki działalności Zbigniewa hr. Węsierskiego znalazło się w centrum zainteresowania badaczy z Polski i Europy. 

Drugi etap badań cmentarzyska związany jest już, niestety, z jego postępującą dewastacją. W końcu lat 50. XX wieku związana była ona głównie z pobieraniem piasku. W latach 1959–1961 Muzeum Ziemi Szamotulskiej pod opieką naukową Muzeum Archeologicznego w Poznaniu przeprowadziło pierwsze badania ratownicze podczas, których odkryto 121 grobów (Fontes Archaeologici Posnanienses, t. 15, s. 12 – 76).

Kolejne badania ratownicze podjęło w 2009 roku Muzeum Archeologiczne w Poznaniu. Były one związane z prowadzoną na obszarze cmentarzyska gospodarką leśną (karczunkiem, rudowaniem i przygotowaniem terenu pod nowe zalesienie) oraz postępującym zniszczeniem stanowiska związanym z nielegalnymi poszukiwaniami z użyciem detektora metali. Badaniami kierował mgr Andrzej Krzyszowski. Podczas prac wykopaliskowych odkryto kolejne 82 obiekty grobowe, które dostarczyły licznego materiału zabytkowego. Znaleziono m. in. 16 000 fragmentów ceramiki, spośród których wydzielono 483 form naczyń. Należy tu podkreślić dużą wartość poznawczą materiałów ceramicznych, które charakteryzuje różnorodnością form i bogactwo zdobnictwa. Wśród odkrytych grobów zarejestrowano również „grób odlewnika”. Zawierał on szczątki kostne i wyposażenie metalurga z epoki brązu. Znaleziono w nim ponad 50 zachowanych w całości lub prawie w całości naczyń ceramicznych, zestaw form odlewniczych, tygiel oraz kamienne przedmioty o charakterze cyzelerskim. Analiza antropologiczna wykazała, że w grobie spoczęło nie mniej niż osiem osób. Pochówki tego rodzaju są wprawdzie spotykane na terenie objętym występowaniem ludności kultury łużyckiej, szczególnie na terenie Polski południowo–zachodniej, są jednak znaleziskami rzadkimi i niezwykle cennym naukowo.

Mimo ponad stuletniej obecności w literaturze krajowej i zagranicznej (np. Marija Gimbutas Bronze Age cultures in Central and Eastern Europe, 1965) oraz istotnej wartości znalezisk z cmentarzyska Wartosław–Biezdrowo–Zakrzewo nie doczekały się one dotychczas zbiorczego opracowania. Nie jest znany również pełen zasięg nekropolii a co za tym idzie trudno obecnie ocenić stopień jego zniszczenia i wyznaczyć procentowy udział zbadanego dotychczas terenu. Równie istotną kwestią wydaje się także konieczność stworzenia założeń programu ochrony konserwatorskiej tego wyjątkowego stanowiska. Powstała publikacja ma na celu uzupełnienie tej luki.

 

Osoby biorące udział w projekcie:


Andrzej Krzyszowski
Jagoda Mizerka
Marta Kasprzak
Anna Wrzesińska
Daniel Makowiecki
Joanna Koszałka
Małgorzata Szczepaniak
Aldona Garbacz–Klempka
Łukasz Kowalski
Tomasz Goslar

Projekt dofinansowano przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu: Ochrona zabytków archeologicznych.

Dofinansowano z: Funduszu Promocji Kultury.